No Balls, no Glory…
Een onvergetelijk whisky-weekeinde in Gent
Wat hebben – al dan niet vegetarische – ballen, Queen, André Hazes, Asterix en het
oudste café van Gent met elkaar gemeen? In ieder geval acht whisky-liefhebbers die in
het weekeinde van 5-6 oktober met een taxibusje naar bovengenoemde Belgische
gemeente togen. Het doel? Een onvergetelijk whisky-weekeinde.
Met dank aan het organisatietalent van ons aller Streah-voorzitter Bart Wattenberg
kwamen we in ieder geval in Gent aan. Een taxibusje – de NS bleek niet mee te willen
werken – bracht Aran, Arno, Bart, Frank, Mattijs, Martijn en Sjoerd (Jordi kwam later) naar
het Comic Arts hotel net buiten het centrum van Gent.
Deze prachtige historische stad, geboorteplaats van Karel de Vijfde, ooit in omvang de
tweede stad van West-Europa, was het tafereel van het 24e Gentse Whisky Festival.
Zondag was whisky-dag, maar een goede voorbereiding begint natuurlijk al een dag
eerder.
Kappen met die whisky
Na een goede wandeling door Gent was de eerste stop het winkeltje ‘180 Whisky’s’,
gerund door een enthousiaste kapper die vlak voor sluitingstijd nog een aardige omzet
wist te realiseren. En omdat wandelen dorstig maakt, werd op de terugweg een café
gezocht vlak naast een inmiddels legendarisch restaurant waar om 18.00 ook de maag
gevuld zou worden.
Voor Aran, Mattijs en Martijn moest het drinken nog even wachten, zij brachten een
onverwachts bezoek aan een cultureel hoogstaande tentoonstelling over ‘De terugkeer
van de Mens’ in de Sint Niklaaskerk, die samen met het Belfort en de Sint
Baafskathedraal de drie torens van Gent vormt (een geplande vierde toren werd
geschrapt ten faveure van een investering in een brouwerij).
Alle ballen verzamelen
Balls & Glory was het focuspunt van het volgende bezoek: zeven hongerige mannen
keken hun ogen uit in dit etablissement, waar grote ballen van elk soort vlees (en een
vegetarische variant) geserveerd werden met salade, stamppot en gegrilde groente. De
strakke ambiance was een mix van art deco-plafond met kratten als stoelen en simpele houten tafels die uitnodigden tot snel eten, wegwezen en… een ongekende creativiteit
aan ballengrappen (vraag naar meer details op de eerstvolgende clubavond).
Een wandeltocht na het eten, waarbij de balorigheid hoogtij vierde, eindigde op het
terras van het oudste café van Gent: den Turk. Aangeprezen door Gentse inboorlingen en
voorzien van een vrij ludieke drankkaart. Mocht je echt niet weten wat te bestellen, dan
kon je altijd een twijfelaar kopen: een leeg glas met ijs, voor 2,50 euro. Ook hier vloeide
het al dan niet alcoholische vocht rijkelijk, en lieten Sjoerd, Bart en Aran zich verleiden
tot het kopen van een roos door een Nederlandse deerne die aldus haar 30e verjaardag
vierde.
Een volgend bezoek leidde naar een Ierse pub, waar Aran en Martijn afhaakte – wegens
nog aan de opleiding moeten werken (zoon) en vroegtijdige vermoeidheid na een
overdosis ballengrappen (vader). Gelukkig werd er rond half twaalf enthousiast op de
hotelkamerdeur geklopt en was er een mooie reünie waarbij de diverse soorten gekocht
whisky van ‘180 Whisky’s’ de ronde deden. Om de feestvreugde compleet te maken,
kwam Jordi eindelijk aan.
Ik bid niet voor whisky
Dag twee stond eveneens bol van hoogtepunten, waaronder een stevig eerste, tweede
en voor sommige Hobbits zelfs een derde ontbijt. Want ja, je moet wel een goede bodem
leggen voor een whisky festival. Vooraleerst een bezoek aan de Dada Chapel Distillery,
gevestigd in een oud en grotendeels gerestaureerd pand. De (ontwijde) kapel bood de
perfecte opslag voor enkele tientallen vaten met onder meer niet te versmaden whisky
van Gentse bodem.
Na opnieuw een tijdelijke splitsing – Aran en Martijn moesten zo nodig een Highland Park
workshop bezoeken – kwam het achttal weer samen om de begane grond van de Oude
Vismijn, alwaar de smaakpapillen eindelijk de bevrediging konden vinden waar zij al zo
lang op gewacht hadden. Whisky Festival Gent was ‘open for business’.
Gedurende enkele uren liep het achttal in allerlei combinaties langs bekende en minder
bekende merken en distilleerderijen, hun papieren drams zorgvuldig bestedend aan de
grote diversiteit van lonkende whisky’s. Het smaakhoogtepunt in die eerste twee uren
bleek voor vrijwel iedereen de Octomore 15.3 van Bruichladdich te zijn.
Na opnieuw een splitsing gingen Bart, Frank, Arno en Mattijs naar de DroomDramBar
voor een aantal zeer exclusieve whisky’s, terwijl het achtergebleven klootjesvolk nog
twee uren lang de festivalvloer onveilig maakte. Tussendoor nuttigen van een vette hap
was daarbij niet overbodig.
A devil put aside for us
Te snel was het weer voorbij, maar een kater was de terugkeer allerminst. Voorafgaand
aan het inpakken van de kleding en tandenborstels werd de mooie winkel Books & Booze
bezocht en een imitatie van avondeten gerealiseerd in een pittoreske snackbar.
Daarna werd de terugreis met taxibus aanvaard, waarbij de anonimiteit van de snel
vallende avond onderweg uitnodigde tot het uit volle borst meezingen van zowel Engelsals Nederlandstalige muziek (sorry, Mattijs…). Take on Me (A-Ha), Bohemian Rhapsody
(Queen) en Zij gelooft in Mij (Hazes sr) zullen nooit meer hetzelfde klinken. Maar de
missie, een onvergetelijk whisky-weekeinde, was zeker geslaagd.
